Het mediale collaterale ligament (MCL) is een van de vier belangrijkste ligamenten die cruciaal zijn voor de stabiliteit van het kniegewricht. Een ligament is gemaakt van taai vezelig materiaal en dient om overmatige beweging te beheersen door de gewrichtsmobiliteit te beperken. De vier belangrijkste stabiliserende ligamenten van de knie zijn de voorste en achterste kruisbanden (ACL en PCL), en de mediale en laterale collaterale ligamenten (MCL en LCL).
De MCL overspant de afstand van het uiteinde van het dijbeen (dijbeen) tot de bovenkant van het scheenbeen (scheenbeen) en bevindt zich aan de binnenkant van het kniegewricht. De MCL weerstaat verwijding van de binnenkant van het gewricht, wat kan worden gezien als het voorkomen van “openen” van de knie. Als de MCL volledig is gescheurd, zal het gewricht door de verwonding nog eens 2 tot 5 graden laxiteit hebben. Als andere omliggende zachte weefsels beschadigd zijn, zal de hoeveelheid laxiteit ongeveer verdubbelen. De MCL is niet de enige beperking voor overmatige opening aan de binnenkant van de knie, maar het is de primaire beperking voor deze beweging.
:max_bytes(150000):strip_icc()/mcl-tear-medial-collateral-ligament-injuries-2548650-V1-0dbaf9d348da42bb8efa2d47ef17fa4e.png "MCL-scheur of mediale collaterale ligamentverwondingen (1)")
MCL Tranen
Omdat de MCL weerstand biedt tegen verwijding van de binnenkant van het kniegewricht, raakt het ligament meestal gewond wanneer de buitenkant van het kniegewricht wordt geraakt. Deze kracht zorgt ervoor dat de buitenkant van de knie knikt en de binnenkant verwijdt. Wanneer de MCL te ver wordt uitgerekt, is deze vatbaar voor scheuren en letsel. Dit is de verwonding die wordt gezien door de actie van “knippen” in een voetbalwedstrijd.
Een blessure aan de MCL kan optreden als een geïsoleerde blessure, of het kan deel uitmaken van een complexe blessure aan de knie. Andere ligamenten, meestal de ACL of de meniscus, kunnen samen met een MCL-blessure worden gescheurd.
Om de mogelijkheid van een MCL-scheuring te voorkomen, gebruiken sommige atleten beugels om overmatige kracht op de ligamenten te voorkomen. Deze worden meestal gedragen door American football-spelers, met name lijnwachters. Deze atleten worden vaak blootgesteld aan hoge laterale krachten op het kniegewricht, een mechanisme dat kan leiden tot MCL-letsel. Het nut van deze beugel is een onderwerp van discussie, maar er is waarschijnlijk een klein voordeel in termen van het voorkomen van de kans op blessures wanneer een beugel in deze situaties wordt gedragen.
Symptomen
Het meest voorkomende symptoom na een MCL-blessure is pijn direct boven het ligament. Zwelling kan optreden over het gescheurde ligament, en blauwe plekken en gegeneraliseerde gewrichtszwelling komen vaak voor een tot twee dagen na het letsel. Bij ernstigere verwondingen kunnen patiënten klagen dat de knie onstabiel aanvoelt, of het voelt alsof de knie het begeeft of bezwijkt.
Symptomen van een MCL-letsel hebben de neiging om te correleren met de omvang van het letsel. MCL-verwondingen worden meestal ingedeeld op een schaal van I tot III.
Graad I MCL Tear: Dit is een onvolledige traan van de MCL. De pees is nog steeds in continuïteit en de symptomen zijn meestal minimaal. Patiënten klagen meestal over pijn met druk op de MCL en kunnen mogelijk zeer snel terugkeren naar hun sport. De meeste atleten missen een tot twee weken spel.
Graad II MCL-scheur: Graad II-verwondingen worden ook beschouwd als onvolledige tranen van de MCL. Deze patiënten kunnen klagen over instabiliteit wanneer ze proberen te snijden of te draaien. De pijn en zwelling zijn belangrijker. Meestal is een periode van drie tot vier weken rust noodzakelijk.
Graad III MCL-scheur: Een graad III-blessure is een volledige scheuring van de MCL. Patiënten hebben veel pijn en zwelling en hebben vaak moeite met het buigen van de knie. Instabiliteit, of uitputting, is een veel voorkomende bevinding bij MCL-tranen van graad III. Een kniebrace of een knie-immobilizer is meestal nodig voor comfort, en genezing kan 10 tot 12 weken duren.
Een afwijking van het mediale collaterale ligament is het Pellegrini-Stieda-teken, dat vaak wordt gezien bij chronische MCL-letsels. Deze afwijking wordt gezien op een röntgenfoto wanneer calciumafzettingen worden gezien in de MCL. Meestal bevindt de kalkafzetting zich naast de bevestiging van het ligament aan het uiteinde van het dijbeen. Van mensen met pijn in dit gebied wordt soms gezegd dat ze het Pellegrini-Stieda-syndroom hebben. Behandeling van deze aandoening reageert meestal op eenvoudige stappen, hoewel in zeldzame gevallen de kalkafzetting kan worden verwijderd.
Behandeling
Behandeling van een MCL-traan hangt af van de ernst van de verwonding. De behandeling begint altijd met het laten verdwijnen van de pijn en het werken aan mobiliteit. Het wordt gevolgd door het versterken van de knie en terugkeer naar sport en activiteiten. Bracing kan vaak nuttig zijn voor de behandeling van MCL-blessures. Gelukkig is een operatie meestal niet nodig voor de behandeling van een MCL-traan.
Veel Gestelde Vragen
Wat is de MCL?
Het mediale collaterale ligament (MCL) is een van de vier belangrijkste ligamenten die verantwoordelijk zijn voor de kniestabiliteit. Anderen omvatten de voorste en achterste kruisbanden (ACL en PCL) en het laterale collaterale ligament (LCL). De MCL is het ligament aan de binnenkant van het kniegewricht.
Welke bewegingen kunnen een MCL-scheuring veroorzaken?
Een MCL-blessure wordt meestal veroorzaakt door een klap aan de buitenkant van het kniegewricht waardoor de knie bezwijkt. Dit rekt de MCL uit en kan letsel of scheuren veroorzaken. Een MCL-blessure kan op zichzelf optreden of als onderdeel van een complexe knieblessure waarbij de meniscus of ACL betrokken is.
